Poetry means life, good poems ,the greatest poet of Iran, HAFIZ

ghazal no.91
O hidden from sight! to God, I entrust, thee.
Thou consumedest my soul; yet with heart, friend I hold thee.
So long as I trail not the skirt of my shroud beneath the foot of the dust,
Believe not, I will keep hand from off the skirt of thee.
Display the prayer-arch of thy eye-brow, that, in the morning-time,
I may bring forth my hand of prayer and bring it upon the neck of thee.
If it be necessary for me to go to Harut of Babil,
A hundred kinds of sorcery I will evoke to bring thee.
O faithless physician! I wish to die before thee.
Ask the sick; for I am in expectation of thee.
I weep; and, from this tear, torrent raining, my hope
Is that love’s seed, I may plant in the heart of thee.
Hafez! wine, and the mistress, and profligacy are not thy way of life:
Wholly thou doest; and I pardon thee.
ای غايب از نظر به خدا میسپارمت
جانم بسوختی و به دل دوست دارمت
تا دامن کفن نکشم زير پای خاک
باور مکن که دست ز دامن بدارمت
محراب ابرويت بنما تا سحرگهی
دست دعا برآرم و در گردن آرمت
گر بايدم شدن سوی هاروت بابلی
صد گونه جادويی بکنم تا بيارمت
خواهم که پيش ميرمت ای بیوفا طبيب
بيمار بازپرس که در انتظارمت
صد جوی آب بستهام از ديده بر کنار
بر بوی تخم مهر که در دل بکارمت
حافظ شراب و شاهد و رندی نه وضع توست
فی الجمله میکنی و فرو میگذارمت
ghazal no.93
What kindness it was when, suddenly, the dropping of thy pen
Represented the obligations of our service according to the goodness of thee.
To me, salutation thou hast written with the nib of the pen:
Be not the work of Time’s house without the writing of thee!
I say not in mistake, thou recollectedest me, heart bereft:
For, in wisdom’s account, mistake lieth not in the pen of thee.
Despicable, make me not in thanks for this favor
That lasting Fortune, dear and honored, held thee.
Come. For, by thy tress-tip, I will vow
‘That if my head goeth, I will not uplift it from the feet of thee.
Of the state of us, thy heart may become acquainted; but at the time,
When the tulip blossometh from the dust of those slain of grief for thee.
With a draught, assist the soul of us thirsty
When, from the cup, the limpid water of Khizr they give thee.
O Isa-breeze! happy ever be all thy time
For alive became the heart-broken soul of Hafez by the breath of Thee.
چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت
حقوق خدمت ما عرضه کرد بر کرمت
به نوک خامه رقم کردهای سلام مرا
که کارخانه دوران مباد بی رقمت
نگويم از من بیدل به سهو کردی ياد
که در حساب خرد نيست سهو بر قلمت
مرا ذليل مگردان به شکر اين نعمت
که داشت دولت سرمد عزيز و محترمت
بيا که با سر زلفت قرار خواهم کرد
که گر سرم برود برندارم از قدمت
ز حال ما دلت آگه شود مگر وقتی
که لاله بردمد از خاک کشتگان غمت
روان تشنه ما را به جرعهای درياب
چو میدهند زلال خضر ز جام جمت
هميشه وقت تو ای عيسی صبا خوش باد
که جان حافظ دلخسته زنده شد به دمت

have a good daye my friends