ความขัดสน ทำให้คุ้นเคย และปรับตัวกับการมีอยู่อย่างจำกัดของทรัพยากร
ทำให้คุ้นเคยกับการอยู่เพื่อให้รอด
การคิดทำอะไรใหม่ ๆ จึงดูเสี่ยง
หากสิ่งใหม่ ๆ นั้นต้องใช้ทุนทรัพย์ ยิ่งเป็นสิ่งที่ยากที่จะทำใจได้
เด็ก ๆ ที่เติบโตมา เรียนรู้ที่จะไม่ทำอะไรใหม่ ๆ ไม่คิด ไม่ฝัน
ดำเนินชีวิตไปอย่างช้า ๆ และไร้เป้าหมายในบางครั้ง
Poverty brings familiarity and adaptation to the limited availability of resources.
Get used to living to survive.
Thinking about doing something new is risky.
If new things require capital It's even more difficult to deal with.
Children who grow up learn not to do anything new, not to think, not to dream.
Living life slow and aimless at times.