source
කොහොමද හැමෝටම. අපි අද කතා කරමු අපි හැමෝම අතේ තියෙන දෙයක් ගැන. මොකක්ද ඒ? ඒ තමයි කැමරාව. දැන් ඔයාලා හිතනව ඇති අපේ අතෙ කැමරාවක් නැනෙ කියලා. ඇයි මේ අපේ ස්මාට් ෆෝන් එකේ කැමරාව. ඒකත් කැමරාවක්ම ත්මයි.හැබයි මම කියන්න යන්නේ ඒ කැමරාව ගැන නම් නෙවේ. අපි අද කතා කරමු ලෝකෙට කැමරාව බිහි වුනේ කොහොමද ,ඒ කැමරාව අද වෙද්දි කොයි වගේ තැනකද තියෙන්නෙ කියලා. ඉතිහාසෙ ගැන වැඩිය කියවන්න යන්නෙ නෑ ඔයාලාට කම්මැලි වෙයි කියලා.
ඒත් අපි ඕනම කරන දේවල් ගැන අදහසක් ගමු.
කැමරාවට එන්න කලින් අපි කතා කරන්නම ඕන දේ තමා අපෙ ඇස.මොකද ඇසයි කැමරාවයි බොහොම සමානකම් දක්වන නිසා.හැබයි ඇසට වඩා කැමරව දැන් ඉදිරියෙන් ඉන්නෙ. අපිට යමක් පේන්න නම් ඒ වස්තුවට ආලෝකය වැටිලා ඒ පරාවර්තිත ආලෝකය අපේ ඇසට ඇවිල්ලා තමයි පෙනීම ඇති වෙන්නේ. ඇසේ විද්‍යාත්මක පසුබිම නම් මන් කියන් නෑ මට කම්මැලියි. මෙතන්දී ලස්සනම කාරනාව තමයි අලෝකය වස්තුවකට වැටුනම ඒ සම්පූර්නම ආලොකෙම ආයෙ අපෙ ඇහැට එන් නැති එක. මොකද ඒ වස්තුව ඒ ආලෝකෙන් කොටසක් උරාගන්නවා. තද කලු යමකට ආලෝකය වැටුනොත් පරාවර්තනය
වෙන ප්‍රමානය ගොඩාක් අඩුයි. මොකද ආලෝකයි උරාගන්නවා. ඉතින් ඇයි මම මේ ආලෝකය ගැන කතා කරේ. හේතුව තමයි ආලෝකය තමයී කැමරාවේ ජීවය. Photography කියන වචනය ආවෙත් ඒ විදිහටමයි.
ඒක ග්‍රීක් වචනයක්. Photo - ආලෝකය , Graphy - ඇදීම . ආලෝකයෙන් ඇදීම තමයී ෆොටෝග්‍රැෆි උනේ. ඉතින් මේ සිද්ධාන්තය පාවිච්චි කරලා 1826 දී ජෝශප් නිප්සේ විසින් මුල්ම කැමරාව නිර්මානය කරා. ඔහු තමයි ලොව ප්‍රතම චායාරූපය ගත්තේ. ඒ ආලෝක සන්වේදී තහඩුවක් මත පැය 8 ක නිරාවරන් කාලයක්, ඒ කියන්නේ පැය 8 ක් ආලෝකයට නිරාවරනය වෙන්න තියලා බිල්ඩිමක වහලක් චායාරූපයට ගත්තා. ඊට පස්සේ 1839 දි ලුවිස් ජේකොබ් විසින් ප්‍රතම මිනිස් රුව සහිත චායාරූපය ගත්තා. ඒ වීදියක රූපයක්. අහම්බෙන් වගේ සපත්තු මදින පුද්ගලයෙක් එහි සටහන් උනා. අදටත් අපි දකින නෙගටිව් පටිය නිර්මානය කරේ 1880 දි පමන.
අපි හැමෝම දන්න කොඩෑක් KODAK කැමරාවෙ අයිතිකාරයා තමයි ජෝජ් ඊට්ස්මන් කියන්නෙ.ඉතින් ඔහොම ක්‍රමයෙන් දියුනු උන කැමරාව TLR (Tingle Lens Reflect Camera) ලෙස වෙලද පොලට ආවා. මෙහි කාච දෙකක් තිබුනා. එකකින් ඇස තියල බලන්නත් අනිකෙන් රූපය ලබාගැනීමත් කරා. ඒත් මේකෙදි ආපු ගැටලුව
තමයි අපි බලන වීව් එක නෙවෙයි සටහන් වෙන්නෙ, හරියට බොම්බෙ ලුකින් කල්කටා වැඩක් වෙන්නෙ. ලග තියෙන දෙයක ෆොටෝ එකක් ගත්තොත් එක කොටසක් නැතුව තමා ෆොටෝ එක වදින්නේ. ඉතින් මේක මග ඇරගන්න SLR කියලා කැමරා වර්ගයක් ආවා. ( Single Lens Reflect Camera). මේකෙදිනම් අපි බලන විදිහටම රූපය සටහන් වෙනවා. ඉතින් මේකෙදී රූපය සටහන් කරගන්න බාවිත කරේ ෆිල්ම් රීල්. අර දුබුරු පාට පටි වගේ එක. ඉතින් මේකෙ එකම අවාසියත් ඒකම තමයි. අපිට කැමති තරමක් ෆොටෝ ගන්න බෑ. රීල් එකේ ප්‍රමානයට සීමා උනා. ඉතින් මේකට විසදුමක් විදිහට අද අපි පාවිච්චි කරන DSLR camera (Digital Single Lens Reflect) නිර්මානය උනා.
මේ කැමරව ගැන නම් විශේශයෙන් කතා කරන්න ඕන. වර්තමානයෙ ඔයාලගෙ ඉවෙන්ට් වල ලස්සන ලස්සන ෆොටෝස් ගන්නේ මෙන්න මේ කැම් එකෙන් තමයි. අපි චුට්ට්ක පැහැදිලි කරගමු කෝමද ෆොටෝ එකක් වදින්නෙ කියලා. මේ පහල තියෙන කැමරාවෙ හරස්කඩ හොදට බලන්න මුලින්ම.
මුලින්ම අපිට ඕන ඔබ්ජෙක්ට් එක කැමරාව aim කරලා ඊට පස්සේ ඒ ඔබ්ජෙක්ට් එක ශාප් වෙනකන් ලෙන්ස් ටික එහෙ මෙහෙ කරලා ෆෝකස් කරගන්න ඕන. හරි මෙහෙමයි වැඩේ වෙන්නෙ. කැමරාවට සවි වෙලා තියෙන ලෙන්ස් එක හරහා එන ආලෝකය ඇතුලට ඇවිල්ලා වදිනවා මේ mirror එකේ. ඒක යටිකුරු ප්‍රතිබිම්බයක්. අන්න ඒක උඩුකුරු කර්ගන්න කැමරාවේ උඩින් හයි
වෙලා තියෙනවා පන්චක ප්‍රියමයක්. අන්න ඒ ප්‍රිස්මෙට් වැදිලා රූපය උඩිකුරු වෙලා අපි ඇස තියල බලන කොටස ( view finder) එකෙන් පේනවා. ඒ පේන දර්ශනය රූපගත කරගන්න අපි කරන්නේ ශටර් බටන් එක ඔබන එක. සරලම ෆොටෝ එක ගන්න බටන් එක. ඒක එබුමව අපි අර කලින් කියපු මිරර් එක ඉහලට එසවෙනව. ඒ එසවෙනව එක්කම ලෙන්ස් එක හරහා එන ආලෝකය එ මිරර්
එක පසුපස තියෙන ශටර් curtain එක හරහා ගිහින් සෙන්සර් එකට වදිනවා.එතකොටම රූපය නිර්මානය වෙලා ඩිජිටල් ස්ක්‍රීන් එකෙන් අපිට බලාගන්න පුලුවන්. මේ ශටර් curtain එක ගොඩක් වැඩගත් කොටසක්. ඒකෙන් තමයි ලෙන්ස් එකෙන් එන ආලෝකය සෙන්සර් එක මතට පතිත වෙන කාලය තීරනය කරන්නේ. කැමරාවේ බොඩි එකෙ තියෙන පොඩි වීල් එකකින් අදාල වෙලාව
අපිට තීරනය කරන්න පුලුවන්. ඒක තප්පරයෙන් කොටසක් විදිහට යි තියෙන්නෙ. අඩුම ශටර් ස්පීඩ් විදිහට තප්පර 15 න් එක, 60 න් එක (1/15 ,1/60) ඒ කියන්නේ තප්පරේ කොටස් 15 කට කැඩිලා ඒකෙන් එක මොහොතක් කියන එක. එතකොට ශටර් එක ඇරිල වැහෙන වේගය පොඩ්ඩක් අඩුයි. එතකොට සෙන්සර් එකේ වැඩි අලෝකයක් තැම්පස් වෙනවා. මේ වගෙ අඩු ශටර් ස්පීඩ් වලින් අපිට පුලුවන්
Light Paintin,දිය ඇල්ලක් කඩා හැලෙන විදිහ වගේ ෆොටෝස් ගන්න. ආ තව දෙයක්, අපි හැමෝම ආසයි නේ පිටි පස්ස බොද වෙච්චි ෆොටො ගන්න. එන්න ඒකට යූස් කරන්නේ ඇපචර් එක. ඒක තියෙන්නෙ ලෙන්ස් එකේ. අඩු ඇපචර් අගයන් තියෙන ලෙන්ස් මිලෙන් වැඩියි. ඇපචර් එක කියන්නෙ පොඩි රින්ග් එකක් වගෙ එකක්. ඒක ෆිසිකලි ලෙන්ස් එකෙ තියෙනවා. කැමර බොඩි එකෙන් ඒකෙ value
වෙනස් කරද්දි ඒ රින්ග් එකත් ලොකු පොඩි වෙනවා. එකෙන් කරන්නෙත් ලෙන්ස් එක් හරහා එන ආලෝකය පාලනය කරන එක. දැන් ඔයාලට තේරෙනවා ඇති ෆොටෝ එකක් ගන්නව කියන්නෙම ආලෝකය පාලනය කිරීම කියන එක කියලා.
ඉතින් මේ DSLR කැමරා වලට පස්සේ ආපු අලුත්ම කැමරා එක තමයි mirrorless කැමරා කියන්නේ. ඒකෙදි වෙන්නේ DSLR කැමර එකේ තිබ්බ mirror එක සහ පන්චක ප්‍රිස්මය අයින් වෙලා ආලෝකය කෙලින්ම සෙන්සර් එකට වදින එක. මේ කැමරා මිලෙන් බෝම බෝම වැඩියි වගේම බරෙන් බෝම බෝම අඩුයි. ප්‍රශ්නෙ තියෙන්නේ සමහර මිරර්ලස් කැමරා ලේසර් ලයිට් වදින ඉවෙන්ට් එකකට
එහෙම අරන් ගියාම එක පාරින්ම ශක්බුම් වෙන එක. හේතුව ලේසර් එක කෙලින්ම සෙන්සර් එකට වදිනවා. අද වෙද්දි ඒ දෝශය හදල ඇති කියල් මම හිතනවා. ඉතින් මේ පහලින් තියෙන්නේ DSLR කැමරාවකින් මම ගහපු HDR Photo set එකක ස්ක්‍රීන් ශොට් ටිකක්. ඔරිජිනල් ඒවා MB 10 ට වැඩියි
.png)
.png)
ආයෙ හම්බෙනකම් ජයින් ජයම වේවා.