ප්‍රේමය අමරණීයයි

නික්ම යන්නට මත්තෙන් ඔහු සිය බිරිඳගෙන් එක් අවසන් ඉල්ලීමක් සිදුකරනවා;

"මා නැවත නොපැමිණියහොත් ඔබ මා අමතක කර නැවත විවාහ වෙන්න"

"නැහැ! මම ඔබ එනතෙක් බලාසිටිනවා.." ඒ ඇයගේ ප්‍රතිචාරයයි.

කාලය ගෙවී යනවා.ඔහුගෙන් ඇයට අවසන් වරට ලිපියක් ලැබී සෑහෙන කාලයක් ගතවෙලා.ඔහුගේ ඉරණම අඳුරු වීද..ඈ එසේ සිතන්නට ඇති.සිය පෙම්වතාගේ හදිසි නිහඬවීම කුමක්දැයි සොයාබැලූ ඇයට ,1950 නොවැම්බර් 30 වෙනිදා ක්‍රියාන්විත සේවයේදී සාජන්ට් ජෝසෆ් ගෑන්ට් අතුරුදන් වූ බවට ආරංචි ලැබෙනවා.ඇයට කල හැකිව තිබුනේ එකම දෙයක් පමණයි.ඒ දෙවියන් යැදීම පමණයි.
තවත් වසර තුනක් ගෙවුනු තැන,1953දී ඇමරිකානු චීන සිරකරුවන් හුවමාරුවකින් යළි ඇමරිකාවට පැමණි සෙබළුන් කීපදෙනෙක් සාජන්ට් ගෑන්ට් පිළිබඳ මතකයක් අවදිකරනවා.ඔහු තමන් සමග චීන අත්අඩංගුවේ සිටි බවත් 1951 දී සාගතයෙන් මියගිය බව‍ත් ඔවුන් පවසා සිටියා.

නමුත් ක්ලාරා විශ්වාස කලේ කෙදිනක හෝ තම ප්‍රේමවන්තයා තමා සොයා එනු ඇති බවයි.ඒ නිසා ඇය නිකඩවා දෙවියන් යදිමින් සිටියා.ඇය ඔහුගේ නිර්පද්‍රිත පැමිණීම වෙනුවෙන් යාඥා කලා.ඔහු පැමිණි පසු දෙදෙනා එක්ව ගතකරන ආලෙන් පිරුනු සන්ද්‍යාවන් වෙනුවෙන් යාඥාකලා.

අවසානයේ වසර 63කට පසුව දෙවියන් වහන්සේට ඇයගේ යාඥාවන් ඇසෙන්නට ඇති.නමුත් දෙවියන් වහන්සේ ඇය වෙනුවෙන් එවා තිබුනේ ජාතික ධජයෙන් ආවරණය කරන ලද සීල් තැබූ මිනී පෙට්ටියක්.ඒ තුල තැන්පත් කර තිබුනේ වසර 63කට පසුව කොරියාවෙන් සොයාගත් දිරාගිය අස්ථි කැබලි කීපයක්.පරීක්ෂණ අනුව ඒ සාජන්ට් ජෝසෆ් ගෑන්ට්ගේ අස්ථි කොටස්.

වසර 63කට පසුව තමා සොයා ආ නිහඬව නිදන තම පෙම්වතා ඉදිරියේ එතෙක් කල් සඟවාගෙන සිටි කඳුළු කැට වස්සන වයස අවුරුදු 94 වූ ක්ලාරා ගෑන්ට් සිය පෙම්වතා පිළිබඳ මතකයන් සමග තනිවන මේ ආත්මීය මොහොත කැමරා කාචයේ සටහන් වී තීබුනා

අවශේෂ ලැබුනු දිනට පසුදිනම පූර්ව හමුදා ගෞරව සහිතව සාජන්ට් ජෝසෆ් ගෑන්ට්ව සිය මව්‍ රටේ පස තුල සදාකාලික නින්දක සතපවනු ලැබුවා.

ප්‍රේමය සදාකාලික දැයි නොදන්නා මුත් සදාකාලික වූ ප්‍රේමයන් ඇති බව දනිමි.
ප්‍රේමය අමරණීය දැයි නොදන්න මුත් අමරණීය වූ ප්‍රේමයන් ඇති බව දනිමි.
"වසර 63ක් බලාසිටි ප්‍රේමය" ඒ පාඩම කියාදී ඇත.

උපුටාගැනීම.. සංකල්ප ගුණතිලක ✍️