Czy panujesz nad swoimi emocjami?
Pewnie odpowiesz, że starasz sie nad nimi panować, lecz zdażą się sytuacje, w których dasz wyprowadzić się z równowagi. Otóż nie. Ty nie panujesz nad nimi wogóle. Prawdopodobnie jesteś nieświadomy, twoje nastroje są uzależnione od świata zewnętrznego, a nie od ciebie. Nie panowałeś nad swoimi emecjami w żadnej sekundzie swojego życia!
Twoje życie jest jak sen. W śnie człowiek jest wyłączony. Nie panuje nad emocjami. Umysł tworzy bardzo realistyczne wizje, na które reaguje najróżniejszymi emocjami. Pewnie nie raz budziłeś się zalany potem ze strachu, albo uśmiechnięty i szczęśliwy. Niestety nie masz władzy nad tym co ci się przyśni i jakie emocje wtedy odczuwasz. Masz za to władzę jak już się obudzisz, albo wydaje ci się, że ją masz.
Wyobraźmy sobie taka sytuacje.
Jest godzina 18. Siedzisz sobie zrelaksowany na kanapie, pijesz herbatę i jesz swoje ulubione ciasto, do tego słuchasz swojej ulubionej muzyki. Jesteś totalnie wychillowany i cieszysz się chwilą. Nagle do domu wchodzi twoja żona/mama. Wróciła z pracy, od razu widzisz, że coś jest nie tak. Czuć od niej złą energię. Ty nic sobie z tego nie robisz i oddajesz się słuchaniu swojej muzyki.
Żona/Mama wchodzi do pokoju i zaczyna krzyczeć:
-Co to ma być? Tyle razy ci mówiłam żebyś nie jadł w salonie! do tego ten okropny rap! Wyłącz to natychmiast i posprzątaj to wszystko!
Na co ty zdenerwowany odpowiadasz:
-Tylko wróciłaś i już się drzesz! Nie można nawet spokojnie zjeść ciasta w tym domu!
Po czym zabierasz talerzyk i filiżankę i idziesz odnieść do kuchni. Po drodze niefortunnie się potknąłeś i okruchy z ciasta rozsypały się na podłogę. Żona/Mama rozkręca jeszcze większą awanturę. Kłócicie się tak kilka minut, aż w końcu trzaskasz drzwiami od domu i wychodzisz.
Postanawiasz się trochę przejść, żeby ochłonąć z tej złości.
Spacerując tak dostajesz telefon od szefa, który mówi, że w firmie jest teraz nie ciekawa sytuacja i prawdopodobnie będzie musiał zwolnić cię z pracy.
Czujesz się załamany. Jest ci smutno, co prawda nie przepadałeś za swoja pracą, ale jak na dzisiejsze standardy nie była zła. Myślisz:
-Co ja teraz zrobię?
-Gdzie ja znajdę drugą taką robotę?
Po chwili smutek zamienia się w strach. Nie możesz przecież nie pracować. Masz kredyt do spłacenia i masę innych wydatków. Popadasz w panikę.
Teraz popatrz na to z boku. Widzisz jak łatwo zmienia się twój stan emocjonalny w ciągu kilku minut? Z radosnego odpoczynku przeszedłeś w złość, smutek a następnie strach.
Dlaczego tak się dzieje? Dlaczego tak łatwo zmieniamy swój stan emocjonalny?
Dlaczego tak bardzo przejmujemy się rzeczami, na które tak naprawdę nie mamy wpływu?
Czy naprawdę tak chcemy reagować?
Na te same sytuacje jesteśmy w stanie zareagować różnymi emocjami. Np. Na wyrzucenie z pracy możemy zareagować smutkiem, złością, radością, winą, akceptacją, zrozumieniem i wieloma innymi emocjami. Czy nie lepiej było by odczuwać chociażby zrozumienie? Po prostu zrozumieć sytuację szefa i to zaakceptować. Więc dlaczego reagujemy automatycznie?
Dzieje się tak, dlatego że wychowywaliśmy się z określonymi ludźmi i obserwowaliśmy ich zachowania. Krótko mówiąc ''kto z kim przestaje, takim się staje’’. Innym człowiekiem byś był gdybyś wychowywał się w rodzinie milionerów, a innym gdybyś urodził się w afryce, gdzie nie masz nawet dachu nad głową. Tak samo sprawa wygląda ze znajomymi. Mogłeś poznać ludzi którzy kradną, są uzależnieni od narkotyków i alkoholu, albo ludzi którzy codziennie chodzą do kościoła.
Podsumowując twoje życie to jeden wielki przypadek.
Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej na temat kontrolowania emocji, poznać sposoby jak naprawić swój umysł i automatyczne zachowania zostaw komentarz i obserwacje.
Do następnego Cześć