"Litwa - obyczaje i zwyczaje": Wesele (cz. V)

Młody z młodą siadają na jednym wozie, razem ze swacią okrywają się ogromném prześcieradłem; czynią to dla tego aby jaki czarownik im nie zaszkodził.

Wyjeżdżając przez wróta śpiewają:

Ko ludi seseli, ko ludi ?
Ko ludi lelijeli, ko ludi?
Tu użangaj pas matuszesz,
Krowéj krajteli tarp seselu,
Ko ludi?

Młoda

To ludźiu sesereli, to ludźiu,
To ludźiu lelijeli, to ludźiu;
Szalin wara muni jauna,
Szalin weża muna krajteli,
To ludźiu!

po polsku

Czego się smucisz siostrzyczko, czego się smucisz?
Czego się smucisz lilijko, czego się smucisz?
Ty wyrosłaś u matki,
Składałaś płótno między siostrami,
Czego się smucisz?

Tego się smucę siostrzyczko, tego się smucę,
Tego się smucę lilijko, tego się smucę,
Precz pędzą mnie młodą,
Precz wiozą moję ruchomość,
Tego się smucę!

W drodze śpiewają pieśń następną:

Oj tu opineli,
Żalus puroneli,
Kol wienas buwaj,
Wajdużiu ne daréj.

O kajp tu priligaj,
Grinusius miżelus,
Tu apineli
Wajdużi padaréj.

Oj tu sesereli
Bałta lelijeli,
Kol wina buwaj
Wargeli ne matéj.

O kajp tu priligaj
Jauna bernużeli,
Tu seseneli
Wargieli pamatéj.

Oj juns diewereléj,
Baltijéj broleléj,
Pamażu weżkiet,
Marganses skrineles.

Oj pamażu weżkiet,
Marganses skrineles,
Menuskałdikiet,
Skriniu pakojeles.

Kajp juns nuskaldinste,
Skriniu pakojeles,
Ne pridirbdinste,
Be staloruźele.

Mes posisamdinsme, ,
Tylżes staloreli,
Mes pridirbdinsme,
Skrinioms pakojeles.

Oj pamażu weżkiet,
Marganses skrineles,
Nenutrankikiet,
Skriniu jutrineles.

Kajp juns nutrankiste,
Skriniu jutrineles,
Ne pridirbdinste,
Be slesoružele.

Mes pasisumdisme,
Rigos slesoreli,
Mes pridirtdinsme,
Skrinioms jutrineles.

Oj pamażu weżkiet,
Marganses skrineles,
Ne iszbarstikiet,
Płananses drobeles.

Kajp juns iszbarstinste,
Płonases drobeles,
Neiszaudinste,
Be audiejużele.

Mes pasisamdisme,
Wylniaus audiejeli,
Mes iszaudinsme,
Płonases drobeles 134).

po polsku

Ah ty chmielku,
Zielona szyszko,
Póki jeden byłeś,
Bitwy nie czyniłeś.

A jak się zmięszałeś,
Z czystym jęczmieniem,
Ty chmielku
Bitwę zrobiłeś.

Ah ty siostrzyczko,
Biała lilijko,
Póki jedną byłaś,
Biédy nie znałaś.

A jak się złączyłaś,
Z młodym chłopakiem,
Ty siostrzyczko,
Biédę poznałaś.

Oj wy szwagrowie,
Białe braciszki,
Powoli wieźcie,
Pstre skrzyneczki.

Oj powoli wieźcie,
Pstre skrzyneczki,
Nie rozszczepcie,
Skrzyń podnóżki.

Jeśli zepsujecie,
Podnóżki skrzyń,
Już nie odrobicie,
Bez stolarza.

–My najmiemy,
Z Tylży stolarza,
I dorobimy
Podnóżki skrzyni.–

Oj powoli wieźcie,
Pstre skrzyneczki,
Nie strąćcie
Zawiasów skrzyni,

Jeśli strącicie,
Skrzyni zawiasy,
Nie dorobicie
Bez ślósarza.

–My najmiemy
W Rydze ślósarza,
I dorobimy
Skrzyni zawiasy –

Oj powoli wieźcie,
Pstre skrzyneczki
Nie porozrzucajcie
Cieńkie płócienka.

Gdy porozrzucacie
Cieńkie płócienka,
Nie wytczecie
Bez tkacza.

–My najmiemy
Tkacza z Wilna,
My wytczemy
Cieńkie płócienka.

Wjeżdżając we wrota dziedzińca domu młodego rodziców, całe grono, prócz nowożeńca, śpiewa:

Be austanti ausrużeli,
Be tekanti sauleli,
Kielk sesereli, mama wiszneli,
Ar dar tu wieszmigojéj?

Pinkise wajnikieli,
Diekise ant galweli,
Tawa sweteléj, balti broleléj,
Bałno bierus żirgielus.

Matuszes łauku ważiawom,
Matuszeles łaukielu,
Szalimis jaja balti brolelej,
Sesele ramdidami.

Anitas łauku ważiawom,
Aniteles łaukielu,
Szalimis jaja wis diewereléj,
Martele wirgdindami.

Priwaziawom dwareli,
Aniteles wartelus,
Asz yr pamacziau, sawa wargieli,
Sawa wargieli, pri anitas wartelu.

Kad iszejtu brolelis,
Isinesztu kardeli,
O kad iszkirstu muna wargieli
Isz anitas wartelu.

Ir iszeja brolelis
Isineszi kardeli,
O ir iszkirta wartu lenteli,
Tikt ne mana wargieli 135)

po polsku

Już zorza świta,
Już słońce wschodzi, -
Wstań siostrzyczko, gościo moja,
Czy się jeszcze nie wyspałaś?

Splataj sobie wianek
Włóż go na głowę,
Twoi goście, biali braciszkowie,
Siodłają białe koniki.

Przez matki pole jechaliśmy.
Przez matki pole,
Po bokach jechali biali braciszkowie
Siostrzyczce perswadując.

Przez teści pole jechaliśmy,
Przez teści pole,
Bo bokach jechali szwagrowie
Szwagierkę przywodząc do płaczu.

Przyjechaliśmy do dworu,
Do bramy teści,
Ja i zobaczyłam swoje troski,
Przy teści wrotach.

Gdyby wyszedł braciszek,
I wyniosł szabelkę,
A wyciął moje troski
Z wrót teści.

I wyszedł braciszek,
Wyniosł szabelkę,
I wyrąbał z wrót deszczułkę,
Lecz nie moje troski 136).

---

/134/ Dajna Żemojcziu, s. Staniewicza, str. 45.

/135/ Dajna Żemajcziu, s. Staniewicza l. c.

/136/ Anita, jest to matka męża, Dieweréj, szwagrowie. Między nimi i teścią, a synową, najczęściej zachodzą niezgody i kłótnie. Dla tegoż to i w pieśni się mówi:
„Po bokach jechałi szwagrowie,
Szwagierkę przywodząc do płaczu."
a przy wrotach teści, synowa przeczuła troski. Jeśli rodzice dziéwki, przyjmują do swego domu zięcia, w takim razie on, zowie się uszkuris.

---

Poprzednia część: Wesele (cz. IV)

---

Kilka słów o projekcie Skryptorium